Duurzame tuinpaden zijn niet alleen een kwestie van het juiste oppervlaktemateriaal, het komt allemaal neer op een professionele onderbouw. Bij het gebruik van verschillende gipsmaterialen zijn er ook een paar belangrijke punten.
Inhoudsopgave Inhoudsopgave
- Hoe creëer je een stabiel tuinpad?
- Maak tuinpaden van grind of grind
- Hoe maak je tuinpaden met schorsmulch?
- Vergelijking van materialen voor tuinpaden
- Voorbeelden van tuinpaden met verschillende materialen
- Hoe creëer je een stabiel tuinpad?
- Maak tuinpaden van grind of grind
- Hoe maak je tuinpaden met schorsmulch?
- Vergelijking van materialen voor tuinpaden
- Voorbeelden van tuinpaden met verschillende materialen
Paden vormen een tuin net als de planten erin. Het loont daarom de moeite om goed na te denken over de routing en materiaalkeuze voordat u een tuinpad aanmaakt. Als twee gebieden direct met elkaar moeten worden verbonden, zijn rechte lijnen handig. Een gebogen pad kan aanleiding geven tot een wandeling die langs hoogtepunten voert zoals een mooie plant of een bijzonder decoratiestuk. Dankzij uitgekiende fabricageprocessen gaan betonblokken steeds meer lijken op natuursteen. Ook grind of mulch passen harmonieus in het totaalbeeld. Net als kleine stenen kunnen ze goed in bochten worden gelegd; grote plaatformaten zijn ideaal voor paden die rechtdoor lopen.
Tuinpaden aanleggen: de belangrijkste punten in het kort
De meeste tuinpaden hebben een basislaag van grind of een mineraalmengsel nodig. Bij verharde of verharde paden moet deze ongeveer 15 centimeter dik zijn. Daarna volgt een drie tot vier centimeter dikke laag bestratingszand of grit. Voor tuinpaden van grind of steenslag wordt een waterdoorlatend onkruidvlies over de onderlaag aanbevolen. Paden gemaakt van bast-mulch kunnen meestal zonder basislaag.
Voor de meeste tuinpaden is het aanleggen van een onderlaag noodzakelijk, omdat anders de verharding geleidelijk zal verzakken en verschuiven en er gevaarlijke struikelgevaren kunnen ontstaan. Bij straatstenen of verharde paden wordt eerst een 15 centimeter dikke laag grind of een zogenaamd mineralenmengsel over de goed verdichte ondergrond uitgestrooid. De laagdikte is voldoende voor lichte ladingen zoals een beladen kruiwagen. Mineralenmengsel kan beter worden verdicht dan grind, omdat het niet alleen grotere rotsblokken bevat, maar ook fijnkorrelige fracties. Een grindgrondlaag heeft daarentegen als voordeel dat deze beter doorlaatbaar is voor water. Indien het pad incidenteel met de auto wordt gebruikt, moet de onderlaag minimaal 20 centimeter dik zijn. De eigenlijke basislaag wordt gevolgd door een drie tot vier centimeter dikke laag bestratingszand of steenslag, die oneffenheden in de onderconstructie compenseert en als bestratingsbed voor het wegdek dient.
Tip: Op leemachtige gronden is het belangrijk om onder de onderlaag een zogenaamde vorstbeschermingslaag aan te brengen die minimaal tien centimeter hoog is. Het bestaat meestal uit een zand-grindmengsel met een korrelgrootte van 0/32. De vorstbeschermingslaag mag slechts een zeer klein aandeel cohesieve componenten bevatten, zodat deze geen capillariteit ontwikkelt en het bodemwater daarin niet kan opstijgen. Anders kan waterophoping in de ondergrond ertoe leiden dat het wegdek bevriest.
Om de voegen af te dichten, wordt op betonnen stenen bekledingen meestal eenvoudig vulzand met water vermengd. Bij klinkertegels wordt meestal zogenaamd gebroken zand als vulmateriaal gebruikt. De hoekige zandkorrels kantelen en geven de klinkerverharding een goede zijdelingse houvast. Voor natuursteenbekledingen wordt ook gebruik gemaakt van gemalen zand of speciale voegmortel op basis van kunsthars. Het maakt het oppervlak waterdicht en voorkomt onkruidgroei. Terwijl tegelbekledingen meestal stabiel zijn, zelfs zonder een zijdelingse eindsteen, wordt een rand aanbevolen voor kleinere stenen. Hiervoor worden grotere straatstenen of speciale trottoirbanden, zogenaamde gazonborders, in een betonnen bed gelegd of in ieder geval aan de buitenzijde vastgezet met een zogenaamde rugsteun van beton.
Ook als je grind of grindpaden wilt aanleggen, is het aanbrengen van een 10 tot 15 centimeter dikke onderlaag van een mineraalmengsel voordelig. Het voorkomt dat het oppervlaktemateriaal zich vermengt met de grond. Daarnaast remt de onderlaag het ontstaan van onkruid, wat je kunt ondersteunen met een waterdoorlatend onkruidvlies. Een vijf centimeter hoge laag grind of steenslag is voldoende voor de ondergrond. Hoe fijner de korrel, hoe gemakkelijker het pad te bewandelen is. Steenslag is geschikter dan grind, omdat de hoekige kiezelstenen kantelen en minder geven als ze erop stappen dan de ronde kiezelstenen. Als het materiaal netjes gescheiden moet worden gehouden van aangrenzende oppervlakken, zijn grote stenen straatstenen in beton ideaal als randafbakening. Een filigraan alternatief zijn metalen randen die in de vloer zijn ingebed.
Schorsmulchpaden doen het op losse zandgrond zonder onderlaag. Je graaft eenvoudig een kuil van ongeveer tien centimeter diep en vult deze met het wegdek. Bij zware kleigronden wordt de goot 20 centimeter diep en voor de helft gevuld met opvulzand zodat de mulchlaag sneller droogt na regenval.
De lokale bouwmaterialenhandel biedt een goed overzicht van typische regionale materialen. De volgende tabel vat de belangrijke voor- en nadelen van de verschillende padmaterialen samen. De materiaalkosten zijn richtprijzen waarbij ook rekening wordt gehouden met de basiscursus.
Materiaal type | Materiaalkosten per vierkante meter | voordelen | nadeel |
|---|---|---|---|
Betonnen bestrating | 12-40 euro | Verkrijgbaar in vele vormen, goedkoop, gemakkelijk te leggen | vaak lelijke patina op eenvoudige modellen |
Natuursteen | 30-75 euro | natuurlijke uitstraling, duurzaam, veelzijdig | Tijdrovend leggen, grote bestrating moeilijk begaanbaar, duur |
Bestrating klinker | 30-60 euro | duurzaam, zeer onderhoudsvriendelijk, gemakkelijk te belopen, natuurlijke uitstraling | vaak afzettingen van mos en algen in de schaduw, duur |
Betonplaten | 16-40 euro | Veelzijdige, hoogwaardige panelen zijn gemakkelijk te onderhouden | grote formaten moeilijk te leggen, patina vaak lelijk |
Natuursteen | 30-80 euro | natuurlijke uitstraling, vaak nog charmanter door patina, duurzaam | moeilijk te leggen, mosafzetting in de schaduw, duur |
Grind / grit | 6-12 euro | eenvoudig te bouwen, natuurlijke uitstraling, goedkoop | Moeilijk berijdbaar, af en toe zijn reparaties nodig |
Schorsmulch | 2-5 euro | gemakkelijk te bouwen, ideaal voor kleine paden in het bed, goedkoop | moeilijk berijdbaar, jaarlijks bijvullen aanbevolen |
Natuurlijk kunnen tuinpaden ook worden gemaakt uit een combinatie van verschillende materialen, bijvoorbeeld van grind of schorsmulch met daarin ingebedde beton- of natuursteenplaten. In de volgende fotogalerij vindt u enkele inspiraties voor het plannen van uw eigen paden in de tuin.
+8 Toon alle paden naar inspiratie (10) 
MSG / Bettina Rehm-Wolters De pebble step plates passen mooi bij de agaves
MSG / Patrick Hahn De dikke houten planken fungeren als een natuurlijke brug in het grindpad
MSG / Martin Staffler Het pad uit de grote, lichte kiezels leidt elegant tussen de kruidachtige bedden
MSG / Alexandra Ichters Ongebonden natuursteenplaten groeien in de loop van de tijd in en worden een natuurlijk tuinpad 
MSG / Bettina Rehm-Wolters Het gebogen pad van kasseien ziet er bijzonder levendig uit
iStock / rodho De vierkante platen van het pad vormen een mooi contrast met het gebogen verloop
iStock / Antoninapotapenko De ronde houten opstapplaten kunnen ook gebruikt worden om een trap door het bed op de helling te creëren
iStock / eurobanken Schorsmulch doet denken aan bosbodem en heeft een bijzonder warm en natuurlijk effect. De stapplaten werden schijnbaar willekeurig tussen hen gelegd
